حجت اشرف زاده من را با خود ببر

شبیه آینه ای شکسته ام که دگر

ندیده چشم کسی، مرا زخانه ببر

مثل سایه با توام درخیال خودم

من به خود که آمدم عاشق تو شدم

من راباخود ببر شبیه کوله بار سفر

مرو تو ناگهان بی خبر مبر مرا زیادت

من را با خود ببر قسم به گریه ی بی اثر

مرو تو از برم همسفر مبر مرا زیادت

مرو ای همه دقیقه های عمرم

تو را بی بهانه آرزو نکردم

بیا تا دوباره دور تو بگردم

مرا بی صدا بخوان چو آه شبگرد

تویی در شبم سکوت ممتد درد

مرا با خودت ببر رفیق همدرد

من راباخود ببر شبیه کوله بار سفر

مرو تو ناگهان بی خبر مبر مرا زیادت

من را با خود ببر قسم به گریه ی بی اثر

مرو تو از برم همسفر مبر مرا زیادت