سیروان خسروی یه روزی میای

حرفای تکراری عشقای کوتاه باز تنهایی

بسه ادامه ی این راه هر راهی میرم

رو به یه سرابه خسته از این عشقایی که مثل یه حبابه

ولی تو این دنیا یکی باید باشه که با همه ی وجودش

با من همراه شه تو رو نمیشناسم ولی تو همون عشقی

که تو قلب من جاشه یه روزی میای بی اینکه که بخوای

سر راه هم قرار می گیریم دستای منو محکم میگیری

با هم دیگه سمت خورشید میریم

وقتی می بینم داره عمرم میگذره

وقتی خیلی وقتا تنهایی بهتره

وقتی کوله بار تجربه میشه پر از شکست

فقط باید به امید یه معجزه نشست