غروب کوهستان

غمو غصه توی قلبوم لونه کرده ای 

خدا دلوم پره درده نمیسازه با مو دنیا 

دیگه برنمی گردوم به آشیونم 

ای خدا کسی چمیدونه غم تنهایی دل را  

خدایا مو به درگاه تو چی بودهگناهوم 

که باید یا بسوزمو یا بسازوم 

نو جوونم آشیونم شده ویرون 

غروبم توی کوه هستو منم مجنون که سرگردون هی بنالوم ( تکرار )