مثل تموم عالم حال منم خرابه علی عبدالمالکی

مثل تمومِ عالم حال منم خرابه

مثل تمومِ بختا؛ بخت منم تو خوابه

سنگ صبورم اینجا

طاقتِ غم نداره

طاقت این که پیشش گریه کنم نداره

حالی واسم نمونده، دنیا برام سرابه

داد میزنم که ساقی

می خونه بی شرابه

یادی نکردی از من

رسمِ رفاقت این نیست

اشکی برام نریختی

عشق و صداقت این نیست

دشمن راهِ دورم درد دلم زیاده

جاده به جز جدایی؛ هیچی به من نداده