میخوام عاشق بشم اما تب دنیا نمیذاره

تورو از خاطرم برده تبِ تلخ فراموشی

دارم خو میکنم؛ با این فراموشی و خاموشی

چرا چشم دلم کوره

عصای رفتنم سسته؟

کدوم موج پریشونی؛ تورو از ذهنِ من شسته

خدایا فاصلت تا من خودت گفتی که کوتاهه

از اینجا که من ایستادم چقدر تا آسمون راهه

من از تکرار بیزارم

از این لبخندِ پژمرده

از این احساس یأسی که، تورو از خاطرم برده

به تاریکی گرفتارم

شبم گم کرده، مهتابو

بگیر از چشمای کورم؛ عذاب کهنه ی خوابو

چرا گریم نمیگیره؟

مگه قلب من از سنگه؟

خدایا من کجا میرم؟ کجای جاده دل تنگه

میخوام عاشق بشم اما تب دنیا نمیذاره

سر راه بهشت من درخت سیب میکاره