علیرضا قربانی سرکوب

در این سرای بی کسی در این سرای بی کسی کسی به دردم نمیزند

بهدشت پر ملال ما به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

یکی ز شب گرفته چراغ پر نمیکند

کسی به کوچه سار شب کسی به کوچه سار شب در سحر نمیزند

نشسته ام نشسته ام در انتظار این قبور بی سراب

دریغ کس چنین شبی دریغ کس چنین شبی سپیده سر نمیزند نمیزند

دل خراب من دگر خراب تر نمیشود نمیشود

نمیشود که خنجر غمت که خنجر غمت از این خراب تر نمیزند