فریدون آسرایی ترس تنهایی

گل برای رفته آوردن چه سود

کاش به جای رفتن از دنیای من

قول ماندن داده بودی تا ابد

زخم تو از پا درآورده مرا

این چنین هیچکس به قلبم زخم نزد

کس نداند راز چشمان تورا

جز من دل خسته با پرت حواس

آسمان ابری شده با اشک من

شاید این بار اشک من اشک خداس

خواستن چشمان تو ممنوعه بود

عاشق ممنوعه های خواستنم

بی تو قلبم پر شد از دنیای درد

بس که تنهایی رو فریاد میزنم