کامران مولایی نخ کتیبه

تو عشقی و من عاشق دیوونه تو کجا برم کجا به غیر خونه تو

آخه برم به کی بگم دلم گرفته به عشق توست اگه چشامو غم گرفته

به ناعلاجی دلم درمون بده سرم هوایی توئه سامون بده

به تک درخت خشک قلبم جون بده به این کویر بی کسی بارون بده

نخ کتیبه سیاهی رنگتم به این سیاهیا قسم دلتنگتم

اینا کتیبه نیست رگ قلب منه یه وقت نگی یه عاشق دل سنگتم