گرشا رضایی یه روز

منو تو اوج رگبار

این آخرین بار

تو بغلت نگهدار

یه روز این جاده های دور

این ابرای صبور

ما رو توو آغوش میگیرن

تو این طوفان بی امون

همراه من بمون

تنها کس من

هنوز اسمت میاد دلم می‌لرزه

کدوم آرامشی به این رهایی می ارزه

هنوز تو هر غروب مه گرفته

غمی انگار گلوی هر دوتامونو گرفته

یه روز این جاده های دور

این ابرای صبور

ما رو توو آغوش میگیرن

یه روز دلتنگیای ما

تنهایی‌های ما پایان میگیرن