بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی چه

شد که شیوه ی بیگانگی رها کردی

به قهر رفتنو جور و جفا شعار تو بود چه

شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی

منم که جور و جفا دیدمو وفا کردم

تویی که مهر و وفا دیدیو جفا کردی

بیا که چشم تو تا شرمو ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

بیا که چشم تو تا شرمو ناز دارد کس

نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی