مداحی میزنم دم ز علمدار رشید حرمش

مي زنم دم ز علمدار رشيد حرم عشق

شه با كرم عشق مه محترم عشق صفاي قدم عشق

چكد از لب او بر لب پيمانه نم عشق

همان شاه كه باشد سر دوشش علم عشق

نگار دل زارم صفا بخش مزارم

‌بجز عشق جمالش به دل خويش ندارم

‌قرارم بهارم  شعارم همه دار و ندارم

كه باشد شب اول قبرم به كنارم

دلم عاشق رويش شدم بنده كويش

دلم بسته به مويش ، ‌قدح نوش سبويش

شتابان دل زارم همه شب جانب كويش

‌چنان برگ خزاني است روان در دل جويش

‌ندارم به خدا جز هوس ديدن رويش

‌مرا كشته به والله علي واري خويش

‌اباالفضل اميرم  امير بي نظيرم

كه جز عشق رخش در دل خسته نپذيرم

چه خوش باشد اگر باز زنده با دو سه تيرم

كه صيدش شوم و و زير قدمهايش بميرم

ز غيرش همه سيرم ‌دل از مهر خدايي اباالفضل نگيرم

‌علمدار اباالفضل سپه دار ‌جهانگير و جهاندار

‌بود دلبر و دلدار مرا يار و مددكار

‌طپش هاي دل حيدر كرار

‌شده در حرم فاطمه پرگار