شرمندتم جوانی جوانی

چیشد صبر و قرارم وای بر من چه بد شد حال زارم وای بر من

جوانی را به پیری هدیه دادم سیه شد روزگارم وای بر من

جوونیم رفت با موی سفیدم هزاران غصه دارم وای بر من

شرمندتم جوانی جوانی جوانی

غم کرده با خوشی هام تبانی نوایی

به خاک غم نشستم نشستم شکستم

بهاری بود جوانی چه آسون رفت ز دس

از بس با غصه خو کردم خدایا جوانی را ز دست دادم خدایا

چو پیری را به خود دیدم شکستم جوانی آرزو کردم خدایا

ندانستم که با دیدار این غم که حیف دیر یادش کردم خدایا

شرمندتم جوانی جوانی جوانی

غم کرده با خوشی هام تبانی نوایی

به خاک غم نشستم نشستم شکستم

بهاری بود جوانی چه آسون رفت ز دستم

بهار عمر رفت ای داد و بیداد چه بیهوده زدستم رفت ای داد