نوحه قاسم ابن الحسن

چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست حیات طیبه تصویر نوجوانی توست

چه قد کشیده درون تو شوق رزم ای ماه که هست قامت جوشن برای تو کوتاه

به پای شوق تو پای رکاب هم نرسید کسی شبیه تو دست از جوانی‌اش نکشید

لبت به تلخی دنیا حلاوت افزوده که شهد، شاهد شیرین‌زبانی‌ات بوده

چقدر از نفست دشت عطرآگین شد چقدر از سخنت کام شهد شیرین شد

تمام حُسنِ حَسن‌زاد خویش را بردار برو به جمع شهیدان «اولئکَ اَلاَبرار»

برو به بحر رجز بین دشت طوفان کن به موج عشق بزن، مرگ را هراسان کن

رجز بخوان که شود زنده کوفۀ اموات که گوش هلهله‌ها کر شود از این آیات

برای عقل مگر نقشی از جنون بکشی برو که معرکه را هم به خاک و خون بکشی