محمد اصفهانی تو ای پری کجایی

شبی که آوای نی تو شنیدم

چو آهوی تشنه پی تو دویدم

دوان دوان تا لب چشمه رسیدم

نشانه ای از نی و نغمه ندیدم

تو ای پری کجائی که رخ نمی نمائی

از آن بهشت پنهان دری نمی گشائی

من همه جا پی تو گشته ام

از مَه و مهر نشان گرفته ام

بوی تو را ز گل شنیده ام

دامن گل از آن گرفته ام

تو ای پری کجائی که رخ نمی نمائی

از آن بهشت پنهان دری نمی گشائی

دل من سرگشته ی تو

نفسم آغشته ی تو

به باغ رویاها چو گلت بویم

بر آب و آئینه چو مهت جویم

تو ای پری کجائی