محمد معتمدی شهر خردمند

ای زلف فرو ریخته از شانه ی الوند

با جان تو دارد دل عشاق تو پیوند 

ای باده ی لبریخته از جام سفالین 

رویای جهانسوز جگر سوخته ای چند 

سرافرازی دل بندد

به تاریخ ت پیوندد

که الوندت می خندد شاد

نگردیدی در دوران

نلرزیدی از توفان

وطن با تو جاویدان باد

تو خورشیدی در جان جهان