محمد معتمدی شب که نسیم می وزد

شب که نسیم می وزد موی تو تاب می خورد

دست ردم دوباره بر سینه خواب می خورد

 شعر : بهمن محمدزاده 

پیش دو چشم روشنت ماه به سجده می رود

آب سیاه می شود آینه تاب می خورد

داشتنت نه آنچنان ساده که فکر می کنم

روی شناسنامه ام مهر عذاب می خورد

پرسه و اشک و آه و غم طعنه و زخم دم به دم