فریدون آسرایی خداحافظ تهران

یک خیابان باران پشت باران باران

اصلا انگار امشب کل تهران باران

میروم تنهایی تا نباشم شاید

مثل سایه با من دردتو می آید

چمدان و من این حال مریض

میرم و پشت سرم اب نریز

خسته م از همه کس از همه چیز

میرم و پشت سرم آب نریز

عشق تو تا عمق روح و جانم رفته

درد تو تا مغز استخوانم رفته

می سوزم از درون تو ای جان عشقم

من دستت دارم دوستت دارم

ببار ای باران عشقم

چمدان و من این حال مریض

میرم و پشت سرم اب نریز

خسته م از همه کس از همه چیز

میرم و پشت سرم آب نریز